Памяти Александра Русакова

[aleskrasavin]

Страница произведений на Стихи.ру
Страница памяти на Блогпосте




annahonda пишет:

Я доўга хацела напісаць пра гэтага чалавека...
Не, мы не былі знаёмыя. Але было абсалютна дастаткова пабачыць яго на працягу дзесяці хвілін, каб адчуць і ўсвядоміць усю трагедыю яго жыцця. Недзе там, унутры мяне, ён доўгі час заставаўся невербалізаваным сімвалам. Таго, што неба, фартуна, Бог, паркі -- не ведаю дакладна хто, але ведаю што яны адказныя за наш шлях -- могуць памыляцца, і па-буйному.
З юнацтва прыкладам такой памылкі для мяне былі трасвесціты -- людзі, якім пры нараджэнні забылі супаставіць па палавой прыкмеце цела і душу...
А пасля з'явіўся ён -- чалавек, якому паркі забылі супаставіць цела і геаграфію душы.
Ён быў прафесійным акторам, скончыў прэстыжны маскоўскі ВНУ, меў класічную знешнасць рускага народнага любімца. Русы, светлавокі, с голасам Джэльсаміна, які абсалютна не ўпісваўся сваёй сілай ў межы маленькага беларускага гарадка Бабруйска. А яшчэ ён быў рускамоўным паэтам і адэптам Высоцкага...
Ён спяваў каля стэлажоў бабруйскай бібліятэкі, куды выпадкова "заехала на час", а я глядзела на яго і думала -- і як цябе ўгараздзіла, чалавечак, апынуцца тут? Не тое, каб мне падабаліся яго вершы, ці выкананне... Уражвала гэтая абсалютная нестыкоўка -- ідэалаў, шырыні натуры, знешнасці, голасу з месцам. Гэта была нейкая рафініраваная іронія лёсу.
Сёння даведалася, што ён памёр...
Спадзяюся, нехта там -- у вышыні -- забраў яго для таго, каб выправіць памылку. Што душа яго вернецца -- туды, дзе яе будуць чакаць.

Comments

[annahonda.livejournal.com]

А он что -- умер?

[krsvwww.livejournal.com]

http://krsvwww.livejournal.com/tag/rusakov

[g-nina.livejournal.com]

Царствие Небесное..

[annahonda.livejournal.com]

Я напісала ў сябе ў дзённіку. Паглядзіце -- спадзяюся тактоўна... Калі што -- выпраўлю.

[krsvwww.livejournal.com]

Анна, я прочитал) Искренне написано, живое слово, сразу чувствуется человек... Поэтому вы, пожалуйста, не исправляйте... (ох, придется мне сделать копию)))

Александр Русаков был русским поэтом. Ваше ощущение странности, несоразмерности Его и того места, где вы впервые с ним познакомились... знаете, очень похоже на мои ощущения от первой встречи с Александром Русаковым, еще 14 лет назад. Осенью 1995-го года я впервые встречался с ним, и 19 декабря 1995-го было опубликовано мое интервью, по-моему, первое в местных газетах... По каким-то личным обстоятельствам он вернулся в Бобруйск, хотя мечтал о большой (читай, российской) сцене.

"Я родился в Бобруйске. Поэтому сегодня я здесь. Впереди же - целая жизнь... Конечно, надеюсь возвратиться на эстраду..." - это были его последние слова, тогда, еще в ноябре 1995-го года.

Не ожидал увидеть в своем блоге такой живой отклик. Как раз завтра к утру мне надо сдать в газету публикацию о нем... Трудно что-то писать, новое, как всегда, уже по следам, когда человека нет рядом с нами. А у вас - очень горячие впечатления, которые (для меня во всяком случае) очень ценны.